Βασικά τα πρώτα δυο αναφέρονται στην μυθολογία και τα 2
τελευταία σε δυο ιστορικά γεγονότα που διαφέρουν 100 χρόνια περιπου.Oμως
διέκρινα μια εντελώς περίεργη ομοιότητα
και για αυτό είπα να γράψω αυτό το κομμάτι .Θα ξεκινήσω με τους Επτά επί
Θήβας που είναι μια από τις πιο γνώστες
τραγωδίες του Αισχύλου (μάλιστα από ότι
διάβασα κέρδισε και το πρώτο βραβείο σε
κάποιους ολυμπιακούς αγώνες). Η ιστορία της τραγωδίας είναι βασισμένη στον
πασίγνωστο μύθο των δίδυμων γιων του
Οιδίποδα και της Ιοκάστης, Ετεοκλή και Πολυνείκη. Σύμφωνα με αυτον ο
πατέρας τους μαθαίνοντας το αμάρτημα του ότι δηλαδή παντρεύτηκε την μητέρα του
και σκότωσε τον πατέρα του (έστω εν άγνοια του ) έφυγε από την Θήβα .Τότε τα δύο
αδέλφια συμφώνησαν αρχικά να κυβερνούν εκ περιτροπής την πόλη.
Ωστόσο, μετά την παρέλευση του πρώτου χρόνου ο Ετεοκλής συμπεριφερομενος σφετεριστικά αρνήθηκε να παραδώσει το θρόνο στον Πολυνείκη ως όφειλε και αναγκαστικά ο τελευταίος εγκατέλειψε την Θήβα .Βρήκε τελικώς καταφύγιο στο Αργος. Κατά την άφιξη του εκεί, φιλονίκησε με τον Τυδέα της Αιτωλίας, έναν άλλο εξόριστο. Ο Άδραστος,βασιλιάς του 'Αργους αφού τους συμφιλίωσε, τους πάντρεψε με τις κόρες του, εκπληρώνοντας έτσι τον χρησμό που του είχε δοθεί, ότι θα παντρέψει τις κόρες του με ένα λιοντάρι και ένα αγριογούρουνο. Και πραγματικά οι ασπίδες των δύο εξόριστων έφεραν το έμβλημα του λιονταριού και αγριογούρουνου. Για να αποκαταστήσει τον Πολυνείκη στον θρόνο του, ο Άδραστος άνοιξε πόλεμο εναντίον της Θήβας. Οι επτά αρχηγοι της εκστρατείας ήταν, ο Άδραστος,ο Αμφιάραος,ο Καπανεύς, ο Ιππομέδων, Παρθενοπαίος, Τυδέας και ο Πολυνείκης. Μαλιστα στρατολόγησαν μισθοφόρους από την Αρκαδία, Μεσσηνία και άλλες πόλεις της Πελοποννήσου και βάδισαν εκστρατεία εναντίον των Θηβών με μια σημαντική δυναμη.
Ωστόσο, μετά την παρέλευση του πρώτου χρόνου ο Ετεοκλής συμπεριφερομενος σφετεριστικά αρνήθηκε να παραδώσει το θρόνο στον Πολυνείκη ως όφειλε και αναγκαστικά ο τελευταίος εγκατέλειψε την Θήβα .Βρήκε τελικώς καταφύγιο στο Αργος. Κατά την άφιξη του εκεί, φιλονίκησε με τον Τυδέα της Αιτωλίας, έναν άλλο εξόριστο. Ο Άδραστος,βασιλιάς του 'Αργους αφού τους συμφιλίωσε, τους πάντρεψε με τις κόρες του, εκπληρώνοντας έτσι τον χρησμό που του είχε δοθεί, ότι θα παντρέψει τις κόρες του με ένα λιοντάρι και ένα αγριογούρουνο. Και πραγματικά οι ασπίδες των δύο εξόριστων έφεραν το έμβλημα του λιονταριού και αγριογούρουνου. Για να αποκαταστήσει τον Πολυνείκη στον θρόνο του, ο Άδραστος άνοιξε πόλεμο εναντίον της Θήβας. Οι επτά αρχηγοι της εκστρατείας ήταν, ο Άδραστος,ο Αμφιάραος,ο Καπανεύς, ο Ιππομέδων, Παρθενοπαίος, Τυδέας και ο Πολυνείκης. Μαλιστα στρατολόγησαν μισθοφόρους από την Αρκαδία, Μεσσηνία και άλλες πόλεις της Πελοποννήσου και βάδισαν εκστρατεία εναντίον των Θηβών με μια σημαντική δυναμη.
Μόλις ο στρατός των Επτά
προωθήθηκε έξω από την Θήβα έστειλαν τον
Τυδέα για να απαιτήσει την αναγνώριση
του Πολυνείκη ως βασιλιά της πόλης. Το αίτημα των Επτά απορρίφθηκε.
Έγινε μάχη τότε κοντά στον Ισμήνιο λόφο με τους Θηβαίους, οι οποίοι
είχαν την βοήθεια των Φωκαίων και Πληγαίων. Ο Άδραστος νίκησε και οι
Θηβαίοι
αναγκάστηκαν να κλειστούν μέσα στα τείχη. Ο Άδραστος μετά επιτέθηκε στην
πόλη,
και ο κάθε ένας από τους στρατηγούς του διάλεξε μία πύλη από τις επτά
πύλες της
πόλης, για να πολεμήσει.
Ο μάντης Τειρεσίας
αποκάλυψε τότε σε αυτούς ότι, εάν ο Μενοικέας, ο γιος του Κρέοντα,
αυθόρμητα θυσιαζόταν στο θεό Άρη, σίγουρα θα νικούσαν. Ο Μενοικεας, όταν έμαθε
ότι η σωτηρία της πατρίδας του εξαρτιόταν από το θάνατο του, πήγε μπροστά στις
πύλες της πόλης και αυτοκτόνησε. Γι' αυτό όσες φορές και αν προσπάθησαν οι Επτά
-ο καθένας είχε αναλάβει την εκπόρθηση μιας πύλης-να καταλάβουν την πόλη,
απέτυχαν, αφού χάρη στην πραξη του Μενοικέα οι θεοί προστάτευαν τους Θηβαίους.Τότε ο Ετεοκλής πρότεινε να κριθεί η έκβαση του πολέμου με τη μονομαχία του με
τον αδελφό του, Πολυνείκη. Την πρόταση αυτή την αποδέχτηκε ο Πολυνείκης και
συμφώνησε και ο Άδραστος.Στη σκληρή και μανιασμένη μονομαχία που
ακολούθησε σκοτώθηκαν και τα δύο αδέλφια αφού κατάφεραν αμφότεροι θανάσιμα
κτυπήματα ο ένας στον άλλον.Έτσι, επειδή δεν υπήρξε αποτέλεσμα, αποφάσισαν οι
δύο στρατοί να συνεχίσουν τον πόλεμο. Τελικά οι επτά επί της Θήβας δεν
κατάφεραν να εκπορθήσουν την πόλη, μάλιστα δε οι έξι από τους επτά δεν θα
επέστρεφαν ποτέ πίσω στο Αργος αφού σκοτώθηκαν σε διαφορές φάσεις της μάχης ο
μόνος που τα κατάφερε να διαφύγει (και
σώθηκε μόνο χάρη στη φοβερή ταχύτητα του αλόγου του, Αρείωνα.)και να επιστρέψει
στο Αργος με τα απομεινάρια του στρατού του ήταν ο Άδραστος .
Ποιο ήταν όμως ακριβως το τέλος των ηρώων της εκστρατείας :
- Ο Αμφιάραος ο όποιος θεωρείται ο πιο αξιοσέβαστος από τους επτά και μάλιστα είχε και μαντικές ικανότητες ήταν σύζυγός της Εριφύλης, αδελφής του Αδράστου. Στην απόφαση να εκστρατεύσουν εναντίον της Θήβας για να πάρει τον θρόνο ο Πολυνείκης ο Αμφιάραος εναντιώθηκε από την πρώτη στιγμή και αρνήθηκε να συμμετάσχει στην εκστρατεία, καθώς ως γνώστης της μαντικής ήξερε εκ προοιμίου ότι η εκστρατεία ήταν καταδικασμένη .Ο Πολυνείκης όμως δωροδόκησε την γυναίκα του την Εριφύλη με το περιδέραιο της Αρμονίας(γυναίκα του Κάδμου ιδρυτή της Θήβας) που αυτή με την σειρά της τον ανάγκασε να πάει . Γνωρίζοντας τα πάντα ο Αμφιάραος ως μάντης, άφησε φεύγοντας για τον μοιραίο πόλεμο εντολή στα παιδιά του: όταν μεγαλώσουν να σκοτώσουν τη μητέρα τους γιατί τον είχε στείλει σε βέβαιο θάνατο επειδή είχε δωροδοκηθεί με ανούσια δώρα. Φθάνοντας στη Θήβα, οι επτά παρατάχθηκαν όπως προείπαμε με τις δυνάμεις τους μπροστά στις ισάριθμες πύλες της πόλεως. Ο Αμφιάραος παρατάχθηκε και πολεμούσε μπροστά από τις Ομολωίδες ή Προιτίδες πύλες. Παρόλη την ορμή και τη γενναιότητά τους, οι πολιορκητές δεν μπόρεσαν να κυριεύσουν την πόλη .Στο τέλος λοιπόν, αφού σκοτώθηκαν σε μονομαχία τα δύο αδέλφια Ετεοκλής και Πολυνείκης, οι πολιορκητές τράπηκαν σε φυγή, αφού σκοτώθηκαν στη μάχη όλοι οι επικεφαλής εκτός από τον Άδραστο.Ο Αμφιάραος κατά την υποχώρησή του μετά την ήττα καταδιωκόταν από τον Θηβαίο Πολυκλύμενο, γιο του θεού Ποσειδώνα, που θα τον σκότωνε ή θα τον πλήγωνε, πράγμα υποτιμητικό για μια ηρωική φυσιογνωμία όπως τον Αμφιάραο. Ο Δίας λοιπόν , θέλοντας να αποτρέψει αυτό το πεπρωμένο, έριξε κεραυνό που άνοιξε στη γη ένα μεγάλο χάσμα. Το χάσμα αυτό κατάπιε τον Αμφιάραο, τον ηνίοχό του Βάτωνα, το άρμα τους και το άλογό τους. Στη συνέχεια ο Δίας έκανε τον ήρωα αθάνατο, και οι αρχαίοι Έλληνες τον λάτρευαν από τότε ως θεό. Το χάσμα που τον κατάπιε το τοποθετούσαν αρχικώς μεν κοντά στον ποταμό της Θήβας Ισμηνό, αργότερα δε, όταν διαδόθηκε η λατρεία του Αμφιάραου, σε πολλά άλλα μέρη, τα οποία διεκδικούσαν την τιμή αυτή.
- Ο Τυδέας ήταν ο πατέρας του Ομηρικού ήρωα Διομήδη. Ο Τυδέας μάλιστα πήγε στην Θήβα ως απεσταλμένος των 7 για να ζητήσει από τους Θηβαίους να αναγνωρίσουν τον Πολυνείκη ως βασιλια.Ωστόσο, επειδή ο Τυδέας βρήκε όλους τους ηγεμόνες των Καδμείων να τρώνε και να πίνουν μαζί με τον Ετεοκλή, τους προκάλεσε σε αγώνα πάλης και πυγμαχίας και τους νίκησε χάρη στην καθοριστικής σημασίας βοήθεια της θεάς Αθηνάς. Οι Καδμείοι, επειδή οργίστηκαν με αυτή τους την ήττα, οργάνωσαν εναντίον του ενέδρα με πενήντα άνδρες, τη στιγμή που Τυδέας επέστρεφε στο στρατόπεδο του. Αλλά και αυτούς τους νίκησε ο Τυδέας, ο οποίος μπορεί να ήταν μικρόσωμος, συγχρόνως όμως ήταν και φοβερός πολεμιστής.Κατά την εκστρατεία, ο Τυδέας διακρίθηκε για το θάρρος του ως ένας από τους «Επτά επί Θήβας», αλλά τελικά σε κάποια μάχη τραυματίσθηκε θανάσιμα από τον Θηβαίο Μελάνιππο. Σύμφωνα με μία εκδοχή, η θεά Αθηνά θέλησε να καταστήσει τον Τυδέα αθάνατο, και το ζήτησε ως χάρη από τον Δία. Ωστόσο, ο Αμφιάραος έκοψε το κεφάλι του Μελανίππου και το έδωσε στον Τυδέα, ο οποίος έφαγε τον εγκέφαλο. Από αυτό το γεγονός, η Αθηνά έπαψε να τον συμπαθεί και δεν τον έκανε αθάνατο. Ο Τυδέας χρεώνεται επίσης με τη δολοφονία της Ισμήνης.
- Στη μάχη που έγινε μπροστά στις πύλες της Θήβας, στην εκστρατεία των «Επτά επί Θήβας», ο Ιππομέδοντας σκοτώθηκε από τον `Ισμαρο ή, σύμφωνα με άλλες πηγές, χτυπημένος από τα βέλη των Θηβαίων, πνίγηκε στον Ισμηνό ποταμό. Γιος του Ιππομέδοντα ήταν ο Πολύδωρος, ένας από τους «Επιγόνους».
- Ο Παρθενοπαίος σκοτώθηκε από τον Περικλύμενο (γιο του Ποσειδώνα), κατά τον Ευριπίδη (Φοίνισσες, στίχοι 1160 κ.ε.), ή από τον Αμφίδικο (γνωστό και ως Ασφόδικο), κατά τη Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου (Γ 6, 8) και τον Παυσανία (Θ 18, 6). Αμφιάραου.
- Ο Καπανέας (αρχαία Καπανεύς) γιος του Ιππονόου και της Αστυνόμης, ήταν ένας από τους ανδρειότερους και τολμηρότερους από τους ήρωες των «Επτά επί Θήβας». Όταν κατέλαβε το παρά τις «Ηλεκτρίδες πύλες» μέρος του τείχους, ο Καπανεύς αναρριχήθηκε στις επάλξεις και στάθηκε εκεί υπερήφανα για τον άθλο του, ζήτησε δαυλό για να πυρπολήσει και να κάψει την πόλη, ακόμη και παρά «τη θέληση των θεών», όπως βροντοφώναζε ο ίδιος. Τότε ο Δίας τιμώρησε για την ύβρη του τον υπερόπτη ήρωα και, ενόσω στέκονταν προκαλώντας στις επάλξεις να του φέρουν αναμμένο δαυλό, τον κεραυνοβόλησε
Αλλά την ήττα των Επτά ηγεμόνων εκδικήθηκαν οι γιοι τους,
οι οποίοι αποκαλούνταν Επίγονοι.Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο αυτοί ήταν ο
Βασιλιάς του Άργους Αιγιαλεύς – γιος του Αδράστου, του μόνου που επέζησε από
την εκστρατεία των «Επτά επί Θήβας», ο διεκδικητής του θρόνου των Θηβών Θέρσανδρος
– γιος του Πολυνείκη, ο ήρωας του μετέπειτα Τρωικού πολέμου Διομήδης –
γιος του Τυδέως, ο Βασιλιάς των Μυκηνών Σθένελος – γιος του Καπανέως, ο
Βασιλιάς της Αρκαδίας Πρόμαχος – γιος του Παρθενοπαίου, ο Αργείος ήρωας και αργοναύτης
Ευρύαλος – γιος του Μικηστέως και οι δυο γιοι του Αργείου μάντη Αμφιάραου: ο Αλκμαίων
(ο επιφανέστερος των Επιγόνων) και ο Αμφίλοχος.Οι παραπάνω επίγονοι, δέκα έτη
μετά την ατυχή εκστρατεία των γονέων τους, πλην του Ευρύαλου, εκστρατεύουν εκ
νέου κατά των Θηβών προκειμένου να εκδικηθούν την ήττα και το φόνο των γονιών
τους βοηθούμενοι και από Κορίνθιους, Μεγαρείς, Μεσσήνιους και Αρκάδες . Στη νέα
αυτή εκστρατεία το μένος και η ορμή της εκδίκησης των Επιγόνων υπερφαλάγγισε
την ισχυρή αμυντική παράταξη των Θηβαίων. Συνάντησαν τους Θηβαίους στον ποταμό
Γλίτσα και εκεί έγινε μάχη, όπου ο Θηβαϊκός στρατός έπαθε πανωλεθρία, αν και ο
γιος του Ετεοκλή, Λαοδάμας, σκότωσε τον γιο του Άδραστου,
Αιγιάλεο. Οι ηττημένοι Θηβαίοι οδηγήθηκαν μέσα στα τείχη, από τον Αλκμαίωνα.
Κατόπιν οι
Θηβαίοι κατά συμβουλή του μάντη Τειρεσία
αναγκάσθηκαν να παραδώσουν την πόλη τους και με αρχηγό τον Λαοδάμαντα, γιο του
σφετεριστή Ετεοκλή, να καταφύγουν στην Ιλλυρία. Στη
συνέχεια οι Επίγονοι (πλην του Αιγιαλέως που έπεσε στη μάχη) υπό την αρχηγία
του Αδράστου, κατ΄ άλλους του Αλκμέωνος, εισήλθαν στη πόλη και αναγόρευσαν
Βασιλιά τον Θέρσανδρο, γιο του Πολυνείκη .
Το ενδιαφέρον με τους επτά επί Θήβας και τους Επιγόνους
ήταν ότι ενώ κατά την πρώτη εκστρατεία σκοτώθηκαν όλοι εκτός τον Άδραστο ,κατά την δεύτερη
εκστρατεία σκοτώθηκε μόνο ο γιος του Άδραστου κατά μια περίεργη σύμπτωση .Αυτό
μου δίνει λαβή και τροφή για το επόμενο κομμάτι ,να αναφερθώ δηλαδή σε μια περίεργη σύμπτωση που συναντάται στην Ελληνική ιστορια.Ουδεμια
σχέση βεβαία με την ιστορία των επτά και των Επιγόνων.
Στα μέσα Ιουλίου 1921, ο ελληνικός στρατός είχε καταλάβει
τις στρατηγικής σημασίας πόλεις: Εσκί-Σεχίρ Κιουτάχεια και Αφιόν Καραχισάρ. Ο
στρατηγός Παπούλας έφτασε από τη Σμύρνη στην Κιουτάχεια και έγινε ο κυρίαρχός
της. Ο στρατηγός, όμως από μια καταπληκτική σύμπτωση ,λες και η ιστορία ήθελε να πει κάτι , καταγόταν από το Μεσολόγγι
και κυρίευσε την Κιουτάχεια, εκεί οπου
ήταν κυβερνήτης ο Μεχμετ Πασάς,
γνωστός από την ελληνική ιστορία, ως Κιουταχής. Εκατό χρόνια πριν (κατά την
επανάσταση του 1821) ο Τούρκος στρατηγός
είχε πολιορκήσει το Μεσολόγγι αρχικά το
1823 χωρίς επιτυχία και το είχε τελικώς
καταλάβει με την βοήθεια του Ιμπραήμ Πασά τον Απριλιο του 1826 μετά την ηρωική αντίσταση και έξοδο των
μαχητών του .
ΑΝΑΦΟΡΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου