Η στόφα του ηγέτη

Η στόφα του ηγέτη φαίνεται την συμπεριφορά του τις κρίσιμες στιγμές .Αυτό γίνεται σαφές μέσα από τα γεγονότα και κυρίως τα αποτελέσματα που απορρέουν από ενέργειες ή απλά την απάθεια.Αποφεύγω άλλα εισαγωγικά και προχωρώ στην παράθεση παραδειγμάτων :

• Ο Μέγας Αλέξανδρος αποφάσισε να δώσει την μάχη του Γρανικού αργά το απόγευμα ,μόλις  αντιλήφθηκε την παρουσία του Περσικού στρατού στην αντίπερα όχθη του πόταμου ,και παρά τις παραινέσεις του Παρμενίωνα (του πιο σημαντικού του στρατηγού ) να αναβάλει την μάχη για το πρωί .Αυτή του η κίνηση είχε διττό στόχο.Αφενός δε να αιφνιδιάσει τους Πέρσες που δεν περίμεναν εκείνη την ώρα επίθεση του Μακεδόνα στρατηλάτη (και να τους εμποδίσει από το να οπισθοχωρήσουν εκμεταλλευόμενοι το σκοτάδι )και αφετέρου να μην παρατείνει την αγωνία των στρατιωτών του για την μάχη .Το αντίθετο έκανε στα Γαυγαμηλα.Ενω ο Παρμενίωνας και άλλοι στρατηγοί τον προέτρεπαν να δώσει την μάχη άμεσα προτίμησε να δώσει την μάχη το πρωί έχοντας να αντιμετωπίσει τους τσακισμένους από την αϋπνία Πέρσες που φοβούμενοι νυχτερινή επίθεση του δεν έκλεισαν μάτι. Ο Αλέξανδρος δικαιώθηκε και για τις δυο του αυτές κινήσεις κερδίζοντας την μάχη και στις δυο περιπτώσεις 
• Ο Αλέξανδρος και πάλι κατά την επιστροφή των Ελλήνων από την Ινδία μέσω της έρημου της Γεδρωσίας όταν του έφεραν κάποιοι στρατιώτες του νερό μέσα σε ένα κράνος αρνήθηκε να το πιει αν δεν ξεδιψούσε πρώτα και ο τελευταίος στρατιώτης 
• Ο Θεμιστοκλής θέλοντας να εμποδίσει τους Έλληνες από το να φύγουν από τα στενά της Σαλαμίνας και να δώσουν την ναυμαχία αλλού έστειλε κρυφά στο εχθρικό στρατόπεδο τον παιδαγωγό των παιδιών του ,Σίκινο ν' αναγγείλει στους Πέρσες στρατηγούς ότι οι Έλληνες που ήταν στη Σαλαμίνα σκοπεύουν να φύγουν κρυφά κατά τη διάρκεια της νύχτας και ότι ο περσικός στόλος έπρεπε αμέσως να τους περικυκλώσει και να τους επιτεθεί για να τους καταστρέψει όλους μαζί. Οι Πέρσες πεπεισμένοι ότι ο Θεμιστοκλής υποστήριζε τα περσικά συμφέροντα, έπεσαν στην παγίδα και ξεκίνησαν για το στενό της Σαλαμίνας οπού εκεί καταστράφηκαν ολοσχερώς.
• Ο Ερνάν Κορτές  ο περίφημος Ισπανός κατακτητής του Μεξικού όταν έφτασε στις ακτές του Μεξικού διέταξε τους στρατιώτες του να κάψουν τα πλοία τους ώστε να εξαλείψει οποία πρόθεση υποχώρησης ή στασιασμού. Έτσι έβαλε τους στρατιώτες του στο δίλημμα είτε νίκη και κατάκτηση του Μεξικού είτε θάνατος .Δικαιώθηκε για αυτή του την ενεργεία αφού μετά από λίγο καιρό κατέλυσε το πανίσχυρο κράτος των Αζτέκων 
• Ο Τσάρος Αλέξανδρος αν και εν γένει δεν θεωρείται από τους πλέον σπουδαίους τσάρους της  Ρωσίας είχε επιδείξει την εξής  αξιοσημείωτη συμπεριφορά : Ενώ ήταν σε μια δεξίωση έμαθε ότι ο Ναπολέων είχε περάσει με την Γαλλική εμπροσθοφυλακή τα σύνορα και προχωρούσε κατά μέτωπο εναντίον της Μόσχας .Παρά το ότι το  γεγονός  αυτό θα μπορούσε να του στερήσει τον θρόνο ουδεμία ταραχή έδειξε στους καλεσμένους και ούτε αποχώρησε από την δεξίωση.Αργότερα και ενώ η Μόσχα είχε καταλειφθεί  απο τον Γαλλικο στρατο ,ο ίδιος από την Αγια Πετρούπολη που βρισκόταν αρνήθηκε κάθε συμβιβασμό με τον Ναπολέοντα κάτι που ανάγκασε τον Κορσικανό στρατηλάτη στο τέλος να αποχωρήσει από τα ρωσικά εδάφη μιας και δεν μπορούσε για πολύ να αντέξει μακριά από τα κέντρα  ανεφοδιασμού του 
•   Ο Μέγας Κωνσταντίνος πριν την καθοριστικότερη μάχη της ζωής του ,την μάχη της Μιλιάς γέφυρας πηρέ μια πρωτοφανή απόφαση για τα δεδομένα της εποχής  ,διέταξε να μπουν σε όλα του τα λάβαρα  ύφασμα στη μέση του οποίου είναι κεντημένος ο σταυρός από Χ και Ρ, όπως τον είδε στο όραμά του. Ο σταυρός μπήκε και στις ασπίδες των στρατιωτών, παρά την απογοήτευση και κατάπληξη των εθνικών, οι οποίοι συνειδητοποιούσαν ότι είχε έρθει το τέλος της πατροπαράδοτης θρησκείας τους. Αντίθετα, οι χριστιανοί στρατιώτες αγαλλίαζαν από τις διαταγές του αυτοκράτορά τους, γιατί και εκείνοι με τη σειρά τους καταλάβαιναν ότι μια νέα εποχή ανέτειλε. Υπάρχει ακόμα διχογνωμία για το τι πραγματικά είδε ο Κωνσταντίνος εκείνο το βραδύ ώστε να πάρει την τελική απόφαση .Πάντως όντας πραγματιστής και ρεαλιστής κατάλαβε ότι αυτό ηταν κάτι  που θα συσπείρωνε παραπάνω τους στρατιώτες του και θα τους έκανε να πολεμήσουν με ιδιαίτερο φανατισμό (ιδιαίτερα τους χριστιανούς στρατιώτες του).Έτσι προχώρησε σε αυτή την κίνηση που σίγουρα τον δικαίωσε μιας και νίκησε τις  υπέρτερες  αριθμητικά λεγεώνες του Μαξεντίου,μενοντας μόνος κυρίαρχος στο Δυτικό τμήμα της αυτοκρατορίας.